این پل حامل قسمتی از جادۀ اصلی شماره ۹۳ ایالات متحده است که گرد نۀ جادۀ قدیمی در اطراف و بالای دیوارۀ سد را پشت سر می گذارد بعد از اتمام، این پل پیوندی بین ایالات نوادا و آریزونا خواهد بود.
در یک شاهکار برجستۀ مهندسی، دو کمان بتنی عظیم جاده را نگه میدارند که از دل صخره ها بیرون زده اند.
این کمانها تشکیل شده اند از ۵۳ تکۀ جداگانه هر یک به طول ۲۴ پا که در کارگاه پل، قالب ریزی و به سیلۀ بالابر تسمه ای (متصل به تیرک های فلزی موقت) بالا کشیده شده اند. در نهایت این کمانها بیش از ۱۰۰۰ پا طول خواهند داشت.
در حال حاضر این سازه شبیه به یک پل معلق معمولی به نظر می رسد. اما با کامل شدن کمانها، کابلهای نگهدارنده در دو طرف برداشته خواهند شد سپس ستونهای عمودی برای نگهداری جاده بر روی کمانها ساخته می شوند.
این پل به عنوان گذرگاه سد هوور شناخته شده، اگر چه عنوان رسمی آن پل یادبود مایک اُ کالگان- پت تیلمن است (یکی از فرمانداران بنیانگذار ایالت نوادا- فوتبالیسی از اهالی آریزونا که در افغانستان کشته شد). ساخت پل از سال ۲۰۰۵ آغاز شده و سال آینده به پایان می رسد. پیش بینی می شود روزانه ۱۷۰۰۰ خودرو سواری و کامیون از روی آن عبور کنند.
ساخت سد در سال ۱۹۳۱ آغاز شده بود و بتن مصرفی آن برای ساختن جاده ای بین نیویورک و سان فرانسیسکو کفایت می کرد.
مسافت دریاچۀ تشکیل شده (دریاچه مید)، ۱۱۰ مایل می باشد و مدت ۶ سال طول کشید تا پر شود.
جاده اصلی همزمان با این سد مشهور در سال ۱۹۳۶ گشوده شد.
یک توضیح اضافی : بالاترین نقطه روی نوار سفید دریاچۀ مید، سطح آب قدیمی دریاچه قبل از خشکسالی و پیدایش منطقۀ لاس وگاس می باشد.
این خط بیش از ۱۰۰ پا ، بالا تر از سطح آب کنونی است.
زرشک
بعد از عمری یه پست متناسب با وبلاگ گذاشتی اونم که به عمران مربوط میشه سعید خان یه ذره به اسم وبلاگ دقت کن
ولی مطلبه جالبی بود
بووووووووووووووووووووس
اینقدر که پل خوشگلیه همش دارم به عکسش نگاه می کنم.
چه مهندسایین اینا. آره مطلب جالبیه جالبتر از اوون مدت زمان ساختنشه.۸ سال خیلی عالیه واسه یه همچین چیزی.
واقعاعکسهای زیبایی بود